Iedereen vindt wel eens iets spannend. Het is vaak zelfs gezond om een beetje gespannen te zijn, want het zorgt er bij veel mensen voor dat je beter presteert. Sommige mensen kunnen echter zó gespannen raken, dat het niet meer fijn voelt en juist tegenwerkt. Op zulke momenten klappen ze dicht, raken ze in paniek, krijgen ze lichamelijke klachten en weten ze niet meer wat ze moeten doen. Dit kan gebeuren bij toetsen op school, bij het krijgen van kritiek, bij het geven van presentaties of zelfs gewoon ‘vanuit het niets’. Het ervaren van teveel spanning is heel naar. Het kan leiden tot veel negatieve emoties, vervelende lichamelijke klachten en een negatief zelfbeeld. Wanneer iemand vaak gespannen is, kan er ook angst voor deze spanning ontstaan. Dan gaat hij/zij zoveel mogelijk spannende situaties vermijden, om dat vervelende gespannen gevoel te voorkomen.

Sem 15 jaar
Sem heeft veel moeite om contact te maken met leeftijdsgenoten. Op school moet hij regelmatig samenwerken met anderen. Vanuit de angst verkeerde dingen te zeggen, houdt Sem zich altijd stil. Binnen de Pubergroep merkt Sem dat veel van zijn leeftijdsgenoten het spannend vinden om contact te maken. Hij krijgt er tips die ervoor zorgen dat Sem beter weet hoe hij contact kan maken. Hij past ze meteen toe en merkt het positieve effect, waardoor zijn zelfvertrouwen toeneemt.

Vera 8 jaar
Vera heeft vaak hoofdpijn. De huisarts heeft haar meerdere malen onderzocht en trekt uiteindelijk de conclusie dat Vera 'spanningshoofdpijn' heeft. Vera vindt het moeilijk om zich te uiten. Ze denkt veel na en maakt zich regelmatig zorgen over wat ze bijvoorbeeld op het jeugdjournaal gezien heeft, maar bespreekt dit niet. Tijdens de Mindfulnesstraining leert Vera om te praten over wat haar bezighoudt. Thuis nemen haar ouders iedere avond de tijd om de dag af te sluiten met 'Slaapklets'. Vera piekert minder en heeft meer controle over haar gedachten, waardoor ze minder hoofdpijn heeft.

Jim 10 jaar
Jim wil op school alles graag goed doen. Tijdens (CITO)toetsen merkt Jim dat hij dichtklapt. Voordat de toets begint voelt hij zich al zenuwachtig, als de toets begint gaat hij trillen en weet hij niets meer. Hij moet dan vaak huilen, omdat hij zich dom voelt. Binnen een individueel traject leert Jim dat wat hij denkt, voelt en doet met elkaar te maken hebben en dat hij hier zelf een positieve invloed op kan hebben. Door positiever te denken, voelt hij zich minder gespannen en lukt het hem beter om de toets te maken. Hij leert helpende gedachten in te zetten, die hem vertrouwen in zijn eigen kunnen geven. Ook leert hij ademhalingstechnieken aan, die hij doet als hij voelt dat de spanning toeneemt. Zijn ouders en leerkrachten krijgen te horen welke tips bij Jim werken, zodat zij hem daar op moeilijke momenten aan kunnen herinneren.

Lees hier ervaringen van ouders, kinderen, jongeren en jongvolwassenen die bij E-Motion zijn geweest.